Πως μιλούν οι νεκροί; Με δίχως φωνή και σώμα; Και είναι τόσο ισχυρός ο λόγος τους. Που κάμει τα δάκρυα να τρέξουν.
Πως γίνεται μια ξέχωρη γωνιά του νου, ένα κομμάτι μνήμης, να προκαλεί ξεσπάσματα, λυγμούς και αναφιλητά;
Όλα γίνονται. Αρκεί να το θελήσει κάποιος. Να γράψει πάνω στην ταφόπλακα της κάθε μέρας του, ενθάδε κείται ο τρόπος, που ανασταίνει τις σκιές. Για να το βλέπει, να ζει και να σκιάζεται από χαρά.