φυσιολάτρης αυτόχειρας
Τα λάθη μου έφεραν μεγάλα χρέη. Και με οδήγησαν σε αποφάσεις θλιβερές. Εδώ που έφτασα, στο χείλος του γκρεμού κι ενώ κοντοστέκομαι, αγαπημένες μυρουδιές, τρυπώνουν βασανιστικά στα ρουθούνια μου. Καθώς οσφραίνομαι το γιασεμί και τον ασύγκριτο λεμονανθό, έρχεται σα χαριστική βολή, μια τελευταία σκέψη.
Η φύση, καθόλου δε μου παραστέκεται. Σ’ αυτή τη δύσκολη στιγμή της ζωής μου. Που την αγάπησα με τόσο πάθος. Που θαύμασα το κάλος και τη δύναμή της, κιόλας από τα νιάτα μου.
Άκαρδη, παγερή μητέρα, σκορπάει στον άνεμο τα λεπτά της αρώματα και την αδιαφορία της.