Είναι πολύ ωραίο το θέαμα. Λεπτή με δίχως μυτερές γωνίες. Μια σύντομη σκιά κοντά στο πράσινο. Μιλάει όμορφα και χρησιμοποιεί τα χέρια του μαζί τις λέξεις αυτός. Η μεμβράνη του λέει με πολύ σοβαρό το ύφος. Τι καλά που απλώνεται. Και πόσο το θαυμάζουμε έτσι που κάνει. Γιατί δεν έχει πια τον όγκο που είδαμε στην αρχή. Μια νέα θέση μέσα στον ίδιο χώρο και τίποτα δε μοιάζει με πριν. Λεπτή και διάφανη μεμβράνη.
Και το φέρνει μπροστά μας για να το δούμε. Κι εμείς κοιτάζουμε χαρούμενοι που ξέρει τόσα πράγματα για το λάδι. Είναι μάθημα ζωής αυτό. Θ’ ανοίξουμε τα κεφάλια μας και θα το βάλουμε καλά μέσα.