το μαύρο γλυκό
Όταν έγινε το κακό, φυτέψαμε μια καρυδιά. Εκείνο μεγάλωσε μαζί της. Πέρασε καιρός. Βγήκαμε στο δρόμο για να σε δούμε που έρχεσαι. Δε θα πάρουμε καφέ. Ούτε δροσερή λεμονάδα. Όχι καλέ μου που γύρισες. Άμα δε κάτσουμε όπως παλιά στον ίσκιο της, δε θα χαρούμε την αντάμωση. Μα εσύ, προτιμάς τη βεράντα και θέλεις βύσσινο. Για να σου γνέψουν τα παλιά καθώς είπες. Και να ζυγώσεις τα νιάτα σου. Εδώ που κάθεσαι δε βλέπεις τίποτα. Δεν είναι στη βεράντα τα νιάτα σου. Θα σε ξυπνήσει μέσα στον ύπνο σου ιδρωμένο, το γλυκό που λαχτάρησες. Άσε τις έγνοιες τώρα. Έλα να χαρούμε τον ίσκιο της. Έχει τα χρόνια και τη χάρη σου.
Κοίτα πόσο μεγάλωσε! Τα σκέπασε όλα.